Mapy

Oksztyn-Kortowo - rozmieszczenie obiektów.

1. Punkt widokowy. Widoczna panorama osiedli mieszkaniowych Olsztyna oraz widok na Jezioro Kortowskie. Na zachodnim zboczu znajduje się niedokończony stok narciarski. Za czasów PRL-u, znajdowała się tu jedyna w województwie, chociaż niewielka skocznia narciarska.
2. Tama (eksperyment kortowski)
3. Budynek dawnej rogatki miejskiej (z około 1886 roku) odpowiadającej przejściu granicznemu dawnego miasta Olsztyn. W budynku tym zbierano opłaty od osób wjeżdżających na targ. Na wschód i północny zachód od budynku rogatki, w 1945 r. rozmieszczono niemieckie stanowiska obrony miasta. Ze względu na brak obsady, śnieżycę i wejście Rosjan do Kortowa od strony północno-zachodniej, pozycje obrony miasta przy rogatce nie zostały wykorzystane, a budynek rogatki ocalał. Dawniej takie rogatki znajdowały się przy wszystkich drogach prowadzących do miasta. Obecnie zachowała się jeszcze jedna w Dywitach. Wszystkie posiadały charakterystyczne wystające z muru wykusze z oknami, umożliwiające obserwację drogi.
4. Dawna wyspa na nie istniejącym obecnie jeziorze Płociduga (osuszonym około 1880 roku). Na wyspie tej znaleziono materialne dowody na to, że było to miejsce wykorzystywane przez Prusów jako miejsce schronienia podczas najazdów zbrojnych na ich ziemie. Dotyczy to okresu kształtowania się państwowości Polskiej, w którym Prusowie tworzyli społeczność odrębną terytorialnie, etnicznie i kulturowo. Materialne ślady wskazują na istnienie osady Prusów w okolicach dzisiejszego Rektoratu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (obecnie brak śladów powierzchniowych). Znaleziono również cmentarzysko Prusów na niewielkim wzniesieniu na terenie obecnego osiedla Brzeziny.
5. Święte drzewo Prusów. Prusowe szanowali przyrodę, wśród której w szczególny sposób wyróżniali jej okazałe, zachwycające, estetyczne lub budzące grozę elementy. "Świetny Dąb", który wytrzymał uderzenie gromu symbolizował: pamięć, szacunek, siłę, wytrwałość, długowieczność i odrodzenie. Był to symbol bardziej duchowy niż materialny, jak rozumieli to misjonarze przybywający na tę ziemię. Misjonarze chcieli niszczyć, to co uważali za szczególnie drogie uczuciom podbijanej ludności obecnie zwanej Prusami. Pomimo systematycznego wycinania "Świetnych Drzew" Prusowie w milczeniu sadzili nowe. Zwyczaj ten dotrwał do dnia dzisiejszego, czego przykładem jest wskazywany dąb. Kontynuacją tego zwyczaju jest sadzenie tzw. "Papieskich Dębów", w których Prusowie wraz z Papieżem Janem Pawłem II zachowują szacunek dla przyrody, a katolicy dla Papieża.
6. Słoneczny kalendarz w postaci dwóch dębów zasadzonych na wzgórzu będącym punktem widokowym na horyzont. Zgodnie z tradycją Prusów dęby te zostały zasadzone w linii wyznaczającej zachód słońca w czasie letniego przesilenia oraz wschód słońca w czasie zimowego przesilenia. Za czasów Prusów nie było kalendarzy drukowanych, a położenie słońca umożliwiało rozpoznawanie pór roku niezależnie od bardzo zmiennej w tych okolicach pogody. Wiek drzew wskazuje na zachowanie tradycji używania słonecznego kalendarza niemal do naszych czasów. Tradycja ta wraz z pracą Mikołaja Kopernika (na Uniwersytecie Jagielońskim w Krakowie jako narodowość podał "Prus") świadczy o wysokim poziomie astronomii Prusów.
7. Przekop koryta Łyny
8. Kanał Fajferski